07.11.2019
Dwa wiersze o pamięci
1.
To jest zemsta tych, którzy mieszkali tu przede mną.
Ich krew odcisnęła się w powietrzu nad wzgórzami
I w wyciętych ścianach lasów.
Boję się pływać po gęstych od niepamięci jeziorach.
2.
Opustoszało nad moją zatoką dzieciństwa:
Porozrzucane po trawiastym brzegu leżą kamienie,
Z których układaliśmy półwyspy – odpłynęły pod falę.
Wierzby wyschnięte od środka zapadły się z szumem gałęzi.
Gdzież rozwieszę swoją pamięć?
Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Zbigniew Chojnowski, Dwa wiersze o pamięci, Czytelnia, nowynapis.eu, 2019