Czytelnia / Andrzej Stasiuk

Andrzej Stasiuk – (ur. 25 września 1960 w Warszawie) – polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca, laureat między innymi Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1995), Nagrody Literackiej „Nike” (2005) i Nagrody Literackiej Gdynia (2010).

Felietony publikował m.in. na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Gazety Wyborczej”, „Tytułu”, „Ozonu”i „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. Wraz z żoną Moniką Sznajderman prowadzi Wydawnictwo Czarne, specjalizujące się w literaturze środkowoeuropejskiej.

Twórczość:

• Prison is hell, 1988.
• Mury Hebronu, 1992.
• Wiersze miłosne i nie, 1994.
• Biały kruk, 1995
• Opowieści galicyjskie, 1995.
• Przez rzekę, 1996.
• Dukla, 1997
• Dwie sztuki (telewizyjne) o śmierci, 1998.
• Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej), 1998.
• Dziewięć, 1999.
• Moja Europa. Dwa Eseje o Europie zwanej Środkową, 2000 (wraz z Jurijem Andruchowyczem).
• Tekturowy samolot, 2000.
• Opowieści wigilijne, 2000 (razem z Olgą Tokarczuk i Jerzym Pilchem).
• Zima, 2001.
• Jadąc do Babadag, 2004.
• Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna, 2005
• Fado, 2006
• Ciemny las, 2007.
• Dojczland, 2007.
• Czekając na Turka, 2009.
• Taksim, 2009
• Dziennik pisany później, 2010
• Grochów, 2012.
• Nie ma ekspresów przy żółtych drogach, 2013
• Wschód, 2014
• „Życie to jednak strata jest”. Andrzej Stasiuk w rozmowach z Dorotą Wodecką, 2015.
• Kucając, 2015.
• Osiołkiem, 2016.
• Kroniki beskidzkie i światowe, 2018.
• Przewóz, 2021.

Źródła internetowe:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Stasiuk
https://culture.pl/pl/tworca/andrzej-stasiuk