Czytelnia / Bogusława Latawiec-Balcerzan
Bogusława Latawiec-Balcerzan (ur. 25 września 1939 w Wołominie, zm. 1 listopada 2021) –poetka, prozaiczka, krytyczka literacka, redaktorka i nauczycielka. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1961). Debiutowała w 1962 roku poezją. Publikowała między innymi w czasopismach: „Odra”, „Życie literackie”, „Literatura” i „Twórczość”. Ponadto w latach 1974–1982 pracowała w miesięczniku „Nurt” jako kierowniczka działu poezji i krytyki poetyckiej. Zaś w latach 1991–2003 była redaktorką naczelną miesięcznika „Arkusz”. Dwukrotnie nominowana do Orfeusza. W 1993 roku otrzymała nagrodę polskiego PEN-Clubu za całokształt twórczości poetyckiej. Jej mężem był znany badacz literacki – Edward Balcerzan. W piśmie „Teksty Drugie” w 2006 ukazały się Listy do Bogusławy Latawiec i Edwarda Balcerzana (1971–1973) w opracowaniu Tymoteusza Karpowicza.
Twórczość:
Proza:
- Nie widziałam tak długiej chorągwi, Poznań 1965
- Solarium, Poznań 1969
- Ogród rozkoszy ziemskich, Poznań 1976
- Pusta szkoła, Warszawa 1987
- Ciemnia, Warszawa 1989
- Gęstwina, Warszawa 2001
- Kochana Maryniuchna, Warszawa 2003
- Zegary nie do zatrzymania, Mikołów 2012
Poezja:
- Otwierają się rzeki, Poznań 1965
- Całe drzewo zdania, Warszawa 1970
- Przestrzenie, Poznań 1975
- Z żywych jeszcze źrenic, Poznań 1981
- Powidok. Wiersze z lat 1980–1991, Warszawa 1992
- Bogusławy Latawiec nigdy całości, Warszawa 1995
- Razem tu koncertujemy, Poznań 1999
- Odkrytki, Warszawa 2007
- Gdyby czas był ziemią, Sopot 2011
- Pierzchające ogrody, Szczecin 2018
Źródła internetowe:
