ANIOŁ TEATRU

                              Mojej Kochanej Gromadce:

                              Zosi, Gabrysi, Haneczce, Konstancji, Stasiowi i Jasiowi

 

Zosieńka spostrzegła anioła,

gdy trwało przedstawienie.

Fruwał pod stropem nad sceną.

 

Dla Hani, on chodził po scenie.

 

Z Gabrysią siedział wśród widzów,

ze Staszkiem płynął za morza,

a z Jasiem sięgał do gwiazd,

bujał z widzami w przestworzach.

 

Powiedział do babci Aldony:

że jest utkany z wiatru, pracy, miłości aktora,

słońca, ze sceny. Jest także z kulis teatru.

Z tego co piszą poeci, bajkopisarze, pisarze.

Z widowni jest, i z widzów. Z prawdy o życiu, i z marzeń.

 

Że to jest ANIOŁ TEATRU

natychmiast wszyscy wiedzieli,

bo oczy nasze i serca teatrem rozanielił.