Czapka

Twoja kolejowa czapka
budzi mnie czasem w nocy
błyszczy czterdziestopięcioletni orzełek
bądź czujna – powtarza
słucham legendy o tamtych pociągach
o motorniczych których stery
skorodował czas
i widzę Twój gest ręki w oknie nastawni
czuwasz jesteś zapewniasz bezpieczeństwo
gdy jadę z Krakowa odwiedzić Mamę
przed kolejowym przejazdem
w tle chorego pejzażu widzę
starą nastawnię pooraną wiekiem
i widzę dziewczynkę nie wyższą od zboża
z obiadem w koszyku
wspina się po schodach do Twojej
kolejowej przystani
gdzie tyle nocy przegadałeś
z Sienkiewiczem Kraszewskim i
Karolem Mayem
tak – to ja biegnę
w siedmioletniej sukience
z tym stygnącym obiadem
w koszyku