dajcie ślepemu pochodzić po linie

mamy się w obrazie gwałtownym

­każde w swoim łóżku

nad filiżanką czarnej kawy rozstępują się fusy

i morze odwraca swoje ciemne karty

– opieram policzek o zimowy pejzaż

przewracam na drugi

kraty udają zniknięcie

latarnia że nie stoi przy oknie

ty – że nie trafiasz

kamieniem w szybę