*** [Gdy Narew…]

Gdy Narew
- rzekę dzieciństwa -
odwiedzam
w przydrożnych łozach
zanurzam się cały
staję na wydmach
pod krzakiem jałowca
i słucham - 
w ciszy
Czwartacy bój
już ponad wiek wiodą
a Bem w skupieniu
lata klęski liczy

 

Wszyscyśmy sobie
bliscy Generale:
ciągle mądrzejsi
„po szkodzie” -
a szkoda
noszący w sobie
nadzieję zwycięstwa

 

Ale bo piękny
jesteś w swojej chwale
dumny - 
w dniu Wielkiej Bitwy
gdy nad Narwią cisza…

 

Tylko skowronkiem
lekko wiatr kołysze
i rzeka płynie…

Wiersz z cyklu Gleba.