kalibrowanie

chcę by był tym kim chcę żeby był jak sobie wymyśliłam

pokazuję najprostsze rzeczy – sklep drogę łóżko samochód

by wiedział jak się poruszać

(błogosławię tego który odkrył wszystko sam, zniknął potem

jakby nie istniał zostawiając smutne teorie Platona –

wstyd przywoływać sentymentalizmy –

pierwszy śmiałby się z takich sztambuchowych myśli)

 

pomijam rozjechane chrząszcze pył siłę tarcia spalanie hałas

który zamknie czyjeś drzwi odwróci płaszczyzny bieg myśli

przestawi nastrój grymas twarzy i będzie kontynuować w nieskończoność

ciąg procesów chwytając się znaczenia słów

 

patrzę przez okno uśmiechem na uśmiech

by przestrzenie zahaczyły o siebie

jest normalnie i wygodnie