Koniec spektaklu

Z kolebki planety ziemi
źrenice śledzą światła gwiazd
na rozpiętym parasolu
przestworzy. Pod nimi obłoki
statecznieją dojrzewają
żarzą się purpurą bólu
porodu piękna i lęku
zagrożenia przemijaniem

I nagła świadomość źrenic
nim spadnie kurtyna powiek

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.