LOGOS

W jaskini Platona
ognisko gaśnie

świt potrząsa srebrnymi świerkami

słońce unosi powiekę
cień umiera w ścianie

i niewolnik nie wie kto jest jego Panem

Więc porzuca kajdany
okrywa się światłem i nagi ze szczęścia
biegnie do początku

a tam tylko słowo

jedno

niepisane

Logos.

Gliwice, 04.02.2013

(z tomu Pamięć ciała bawi się moim sercem, Gliwice 2014)