Oni tam są

nuty czekają
na każdym gzymsie
w zadumie rzeźb

 

dzisiaj kapały
na głowy
niewidzialną łzą

 

rozdzierały sklepienia
katedr błaganiem 
o łaskę pożegnania

 

oni ciągle tam są
pod piętrem wody
pod ciężarem stali

 

zawieszeni w pustce
uwięzieni w rozpaczy 
stojącej na brzegu 

 

wiotkie dłonie
stukają o kadłub
w uszy ciszy 

 

kościoły są pełne nut
i sytych świąt