Piach w nasze oczy

Poeta odczytuje swój utwór z tomu „Czarne poszetki”.

Piach w nasze oczy

 

Kto sprzedał nas za nic? Junior business analyst.

Na długiej delegacji jestem chłopcem,

którego alergizuje wszystko, czego dotknie.

 

W repozytorium błyszczą najwrażliwsze dane.

Na ich podstawie otwiera się ranę – w naszej firmie

robimy je sprawnie jak chrom oraz nikiel.

 

Czy wyraziłem zgodę na wraże pliki, fraktury

na kości pamięci? Te kilka skryptów,

 

które śledzą ruch – one nie wiedzą,

którędy je wiodę. Czy wyraziłem zgodę

na te suche, syntetyczne języki?

 

Na ziarenka piasku wprawiające w ruch trybiki

w maszynie? Nie znam budowy maszyny,

nie rozumiem, jak działa. Drąży

 

ją sucha, syntetyczna kropla. Pewnego dnia

musiałem skonstruować szymel wypowiedzi.

Jest to szary koń, którego każdy widzi.