*** (Pisałem, że przyjść musi)

Pisałem, że przyjść musi. I przyszło. I teraz

Już nigdy nie odejdzie. Gdy rany otwiera,

 

 

Upuszcza z nich niewiele, bo... kropelkę krwi.

Jedną, jedyną kroplę... I z niej właśnie drwi,

 

 

Ją wyszydza i dręczy, jakby było mało

Tego, co przyszło wcześniej, choć przyjść nie musiało.

 

 

Zapewne nie ostatnie, ale też nie pierwsze

Stało się samym życiem, choć miało być wierszem...