Po 50 latach podróż sentymentalna

Samotność wrzyna się między palce.

Laska i kule są wsparciem. Patrzą na siebie

z niedowierzaniem, jak zwinęło się życie.

 

Kobieta nie płacze, ma pracą zgarbione

plecy. Niegłaskane włosy zakrywa chusta.

 

Na podwórzu bezdomna ławka.

Na niej zawiązany tobołek bezradności

poszukuje adresata.

 

Na śmietniku istnienia dzisiaj urodziny

Rapsodia spełnienia

nie do końca czysto zagrana.