PUSZCZA

Jesteś krajobrazem

na który patrzysz

i głos istnienia donośny

biegnie pomiędzy wzgórzami

 

Poznać doskonałość drzewa

można jedynie małpią czułością

Zrozumieć jezioro

to pokonać jego obojętność

To co istnieje zajęte jest sobą

 

Naturalny wymiar obecności

– przestrzeń pomiędzy drzewem i drzewem

pomiędzy drapieżnikiem i ofiarą

 

Dlatego tak chcemy się wynieść

ponad konieczność i przypadek

 

Lecz być naprawdę można tylko obok śmierci

To powierzchnia jeziora

granica ryby i ptaka

 

Myśl ulega kształtom natury

lecz dopełnienie jest przeciwieństwem Matki

Nie możesz stać się

kształtem zatrzymanym

 

Po to spełniamy się aby zaprzeczyć

w miłości która jest wielkim spokojem

w łagodności co jest ofiarą

w okrucieństwie które jest koniecznością zwierzęcia

 

Piękno słabości

rozpada się w posiadaniu

 

Ta pierwotna puszcza powtarza formy

Jest nieustającym spełnianiem

 

(z tomu Spełnienie doliny)