troska

gdy wbiegłaś w dorosłość
przez osiemnastą furtkę życia
poczułam jakby wicher wyrwał
okna z zamkniętego domu

spakowałam troskę w węzełek
jest pod ręką na dolnej półce
żeby nie kusił zbyt często

spoglądam w przeszłość
przez peryskop zdjęć
mała dłoń ciepło obok snu
wraca głosem cudzych dzieci

nie wyprostuję dróg przyszłości