*** [W tej glebie…]

W tej glebie
próchniały kości
przeklętych
i błogosławionych
mordujących
i mordowanych
swoich
i obcych
W jej wnętrzu
dopełniają się dzieje
dokonuje się
akt przebaczenia
i pojednania
Chłop ja z szacunkiem
zaorze
a żołnierze
przyjmą walkę
w otwartym polu
by ginąć z honorem
wypełniając rozkazy
swoich generałów

Wiersz z cyklu Gleba.