Drzewa

każdego wieczoru
stoję w oknie
zakrywam twarz na widok
drzew co ronią żywicę

może nad moim losem
gdy w surowości swej
bezpowrotnie kradną
chwile w swoim cieniu
odcięta gałąź boli
nie mniej

odcięcie
od wyrosłego domu

niejedna jeszcze wiosna
je przebudzi
zanim
umrą na stojąco