Dziewczyny jesienne

Dziewczyny śliczne są pod jesień

we włosach mają wrzos i wrzesień.

Pachną lawendą pachną majem

i z lata też coś pozostaje.

Wiatr im przypina do sukienki

brąz liści nieba smutny błękit.

Do ucha szepce jakieś brednie,

bo uśmiechają się niepewnie.

Kasztanów niosą pełny koszyk

i w portmonetce parę groszy.

Szminkę na usta cienko kładą,

na gapę autobusem jadą.

Bez przerwy za czymś w piętkę gonią,

do kogoś wciąż bez sensu dzwonią

A gdy nadejdzie pierwsza słota

odejść nie mogą wprost od okna.

I na zamglonej brudnej szybie

palcem rysują imię czyjeś.