Ja

drżę samotnością

w przeludnionym świecie

 

milczę w rozdartej ciszy

 

bo wiem

 

że nie zadrży słońce

choćby płonęło

namiętnością kosmosu

i skupiało energię wszechświata

 

ono tylko na wszelkim żywiole

przerzuca się złotym cieniem zachodu

gdy dogasają wrażenia

 

z pokorą oglądam się wstecz

wydeptuję do końca mój czas