Jak każdego roku

w sierpniu

spadają gwiazdy

 

wpatrzona w granat nieba

śledzę ich lot

i rozgwieżdżony bezkres

 

mrugają złotym blaskiem

i drżą w kosmicznym tańcu

by po chwili

przelecieć podniebnym szlakiem

w ostatnią podróż

 

spadają złotym deszczem

w przestrzeń z magii i snów

by spełniać najskrytsze marzenia

 

i gasną wtulone w noc