Jak kropla

w kościele na Skałce

ulotna muza

przemienia się

w ciężkie westchnienie

 

pod niebo szybuje myśl

a głowa pochyla się w dół

 

zapachem przemijania

nasiąka moneta w sadzawce

przybiera barwę natury

 

tu zatrzymał się czas

wielcy spoczywają w wyciszeniu

po Skałce płyną krople czasu

chcę zanurzyć dłoń

 

łza upada na rękę