MÓWIĄ ŻE OŚLEPŁEM

Niepewni nadejścia lepszego jutra
żyją jak potrafią
pożyczają w bankach pieniądze
na bandycki procent
urządzają wystawne bankiety
ich rozszerzone źrenice
chłoną różowość mięsa
i klarowność wódki
cenią blask powłoki cielesnej
przewrotne grymasy ust
głębokość dekoltu
Oczy pierwszą władzą 

 

Mój stary zegar
dzwoni polifonią kurantów
meble pachną  sosnowym lasem
atłas twojej balowej sukni
mięknie pod moim uważnym dotykiem
i uwodzicielsko szeleści
ciało przenikają dreszcze

 

Nie oślepłem
stworzyłem sobie własny świat
w którym wszystko jest na swoim miejscu