NA BŁOTNISTYCH DROGACH

Jedni 
wspominają nagość kobiet
zapach ich miękkich loków
rozchylone uda, bezbronne piersi
długie niezapomniane wieczory 

 

Drudzy
wirtuozi bezkresnej włóczęgi
należą do barów
przesypują suchy piasek
w klepsydrze ostatniej nadziei
i co noc przegrywając w karty
wchodzą w głąb niepowetowanej straty

 

Jeszcze inni
rozsądni więźniowie własnych przekonań
zapominają pośrednie szarości
żeby na każdym kroku
recytować wyuczone bzdury

 

Na błotnistych drogach
słucham zrzędzenia obcych nieudaczników
o marzeniach utopionych we łzach

 

Na deszczowych przystankach autobusowych
leniwi głupcy przeklinają
kaprysy jesiennej aury
koleje ich losów
bardzo do siebie podobne

 

Płyną lodowate słowa
zapewniają gniewnym nieśmiertelność