Nie zawsze

są róże

co rozkwitają z uczuć

chłoną delikatnie płatkami

perły świtu i zmierzchu

tak świeże wewnętrznym pięknem

jak życie

 

są róże

co rozkwitają z łez

chłoną słoność poranka i wieczoru

tak smutne jak marmurowe posągi

znaczone wiecznością rzeźbiarza

 

ich rozdarte płatki

pachną przemijaniem