Po wigilii

Już po wigilii… śnieg nie skrzypi

w stajni od wczoraj pusty żłób

niczym zaklęte milczą ryby

kto wie czy się wydarzył cud

już po wigilii… po pasterce

pora od stołu wreszcie wstać

rozwiał po świecie wiatr kolędę

za ścianą ucichł dziecka płacz

już po wigilii… gwiazda blednie

zziębnięty śpi w makutrze mak

jakoś nie wyszły przepowiednie

i w oczach łzy i w oczach strach

już po wigilii… i tym razem

spóźniony nie nadejdzie gość

jak szkło pokruszył się opłatek

jemioła zeschła się na kość

już po wigilii… zmówmy pacierz

obróćmy ziarna zwady w proch

skąd przyjdą mędrcy? Jaką prawdę

przynieść nam zechce Nowy Rok?