Wymiar

Młodą zielenią koniczyny

pręży się w polu gęstwa życia

i won dusząca płynie w sadach

w skwarze południa

ciepła rzeka

 

Zegar na północ czas przesila

i mija fala

ty z nią mijasz

 

W woń się zatapiasz niby żuraw

w studnię kwiecistą

w żółty rzepak

 

I pytasz

ciągle siebie pytasz

 

Jaki w tym wszystkim znaleźć wymiar

dla siebie

dla człowieka