Martwe pióra

podobno poeci nie pojmują innych

zakręceni jak wiertła

dziwaczni bez stóp

pod którymi nie czują ziemi

 

mają w nozdrzach nocną woń nemezji

sowieją z czasem bo za dużo marzą za innych

widzą cętkowate niebo z polami maruny

z tą tęsknotą umierającego ptaka