Przygoda

Upadłem siedząc nad wierszem
rozpadło się światło
odłamkiem uderzyło w serce
uciekłem w to zacisze
pisać
ale spadłem
zanim chwyciłem się rzeczy
i oparłem na słowie
opadłem jak ciężki liść
z rozkrzyżowanymi żyłami
prosto w otwarte usta prawdy
która natychmiast otuliła mnie
ciemnością

 

Dopiero wtedy mogłem zacząć
mówić
we własnym imieniu

Wiersz z tomu Bardzo długa zima.