Nowy Napis Co Tydzień #113 / Madame Intuita

Całe życie jak nauka second language

kupa emigracyjnych wyrzeczeń a w końcu

nie udało się nigdy pozbyć akcentu

rozpoznawano go ku memu oburzeniu

czułam się wszak zasymilowana

jak należy: zatem tyle wysiłku na nic?

 

Tak zniechęcona w tajemnicy

przed sobą

zaczęłam lekcje konwersacji

ulotnej mowy w niej też

mówię z akcentem

silniejszym nawet gubię

nitki i związki to nieuniknione

 

Mógłby nazywać się macierzysty ale ja

nie mam matki a trochę bajek i mitów

– taniec rozkojarzonej kobiety na linie

któremu przyglądasz się – czy spadnie?

czy się czego chwyci? odnotowana pamięć

temperamentalnych ataków i ich kresu –

nieszczególnie zachęca do biegłości

 

Nie odzyskany znany język jest jak woda

przelewa się w palcach znów za chwilę pustych

i zroszonych daje posmak kryształowej przyjemności

podczas gdy jak poeta wczesnego renesansu

cenię rozwiniętą strukturę łaciny

jej chlubną i logiczną zwartość

 

W retorycznych konkursach daje mi przewagę

język warstw wykształconych Tylko brak rozwagi

odwraca się od tej najsłuszniejszej z zasad

iż pochodzenie nad wyraz niepewne

należy wymazać gorliwą nauką

chociaż nie zniknie nigdy

 

Z niepewności nie mówię wcale

jedynie słucham wychwytuję dźwięki

 

strumień w górach spadając w dół głazów

gubi się jak urwany puls jak rytm jak echo

jak chochlik – tu jestem a tu znikam

zanim się zdążę zaśmiać wchodzę po kolana

w warstwy bólu i szkody – co z nimi zrobić?

 

Innym razem natrafiam na fragmenty listów urwane opowieści

Wtedy wiążę nitki oczyszczam pędzelkiem ciągłości rysunku

Patrzę tylko jestem szczęśliwa nie mówię nic

 

nie chcąc nawet oddechem spłoszyć stojącej na skraju drogi

na pół kobiecej na pół zwierzęcej postaci

Czy kiedy się odwrócę i spojrzę tam znowu

Zastanę choćby cień jej małych kopyt?

Więcej utworów Izabeli Morskiej znajduje się w naszej czytelni. Zachęcamy do zapoznania się z twórczością poetki.

Wiersze opublikowane zostały dzięki programowi Tarcza dla literatów.