Nowy Napis Co Tydzień #223 / Śnieg

Trzeba go witać chłodno. Najlepiej z dystansem.
Także radość z przybycia w lodowatym tonie
wyrażać. I broń Boże, podawania dłoni
temu niczemu, które na nic nie ma szansy.

Oto spada bezgłośnie. Biały bezwład blasku
wprost nie do ogarnięcia. Nie do przytulenia.
Iluzja trwania. Jak my unieśmiertelnieni
losem, który nam przypadł w wielkim akcie łaski.

Może zalśnić we włosach atrapą brylantów
to ulotne bogactwo w miliardach wariantów,
w których doskonałości wyjątków nie bywa.

Lecz żadna forma ciepła ich życiu nie służy.
To nas różni. Bo wiosną – przyziemna kałuża
i łzy w miejscu brylantów. To niesprawiedliwe.