Nowy Napis Co Tydzień #234 / Kantyczka mała

                               POKOLĘDUJMY !

 

   KANTYCZKA   MAŁA   

Kantyczka mała, lecz doskonała

Z mroku się z ciszy wyłania 

Gdzie byś nie kluczył

Usłyszysz – wrócisz

– Znowu u szopy tej staniesz 

 

Co za muzyka, że tak dotyka

Serca  

I lód, że topnieje

Że w noc przepastną widzisz znów jasność

Gwiazdę i Szlak i Nadzieję

I Gwiazdę i Szlak

I Nadzieję…

Snuj się piosneczko, utulaj Dziecko

Jak śnieżna kulo – mknij Ziemio

W bezkresną noc ciemną

– Lampy krąg jasny

Twarze co zgasły

Serca dziecinną kołatką przywołaj

Zawołaj

Tu zaproś raz jeszcze

 

Lulaj nam lulaj, piąstki roztulaj

– Siano niech pachnie jak wiosenne ziele

Moc czarodziejska  przy tych jasełkach

– Że czas nie za późny, że trud nie napróżny

Spraw znowu

Weź  gorycz, a wiary daj wiele…

 

Kantyczka śliczna – słów zwykłych kilka

Od zawsze znasz je na pamięć

Nagle zanucisz ?... A jakbyś wrócił

W świat jeszcze pełen uniesień

Najpierwszych najszczerszych

Co przecież

Co jeszcze nie kłamią