Wydawnictwa / Książki finansowane przez Instytut Literatury / Poezja braku

Czego nam brak? Za czym tęsknimy? Czy ci, których zabiera nam śmierć, są jeszcze z nami?
W jakich mieszczą się słowach, przestrzeniach? Dlaczego nasza samotność nikogo nie obchodzi?
A człowiek? Gdzie są granice naszego okrucieństwa? Gdzie granice pamięci? Co utrwalamy?
Co tracimy?

Agata Stawska szuka tych odpowiedzi, ale też trochę nie dba o nie. Po prostu zapisuje. Jakby wiedziała, że życie toczy się mimo to, między pytaniem a odpowiedzią. Wszystko jest tutaj jasne, rozpoznane. Wszystko ma nadawcę i adresata. Nawet wielka historia nie jest historią bez twarzy. Poznajemy konkretne nazwiska. Konkretne, często tragiczne życiorysy. Zwyczajność i bohaterstwo. Wierność i zdradę. Agata Stawska nie owija w bawełnę. Mówi wprost. Nie wolno nam zapomnieć o tymczasowości ludzkiego życia. Nie wolno niczego przegapić. Szczególne światło pada na braci mniejszych. Troska o nich, o stan naszej planety - to jeden z ważniejszych motywów tego zbioru.

W ostatnim wierszu z tomu - który jest dedykowany ukochanej Mamie - Autorka pisze „róża zostanie wierna". Kiedy to czytam, myślę sobie: nie tylko róża Agatko, nie tylko róża... Każdy z nas, kto współczuł, opłakiwał, wspierał i kochał. Każdy z nas."

Jadwiga Malina

O autorze

Agata Stawska - muzykolożka, muzykoterapeutka, poetka. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim i Akademii Muzycznej w Krakowie. Autorka dwóch książek: Mitobranie (poezja) oraz W samo południe (poezja i proza). Pracowała w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, gdzie promowała polską muzykę współczesną, redagowała czaasopismo Kwarta oraz recenzowałą koncerty Filharmonii Krakowskiej. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Krakowie.

 Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach zadania „Program wsparcia współczesnej literatury niekomercyjnej przez Instytut Literatury".