Wydawnictwa / Pokolenie Solidarności / Ocalone z kipiszu. 13 grudnia 1981 – 24 lipca 1982

Z posłowia autora:
Pierwsza publikacja tych notatek w 1990 roku ze względu na charakter i formę sprawiała wrażenie półoficjalnego wydania. Pozostawiała wiele do życzenia pod względem edytorskim i redakcyjnym. Istotne było jednak to, że ów nieufryzowany ex post dziennik i towarzyszące mu pozostałe materiały w ogóle się ukazały. Po czterdziestu latach okazuje się, że autentycznych dzienników z tamtych wojennych miesięcy nie powstało wiele. Wspomnienia (liczniejsze) nie oddają tego ponuro-krotochwilnego czasu, pisane po fakcie czasami ubarwiają w sposób nieusprawiedliwiony ową rzeczywistość, czasami mylą postaci i wydarzenia. Dziennik to zapis bez interpretacji, odwzorowujący w skali jeden do jednego (chociaż oczywiście subiektywizm piszącego nie jest bez znaczenia) „tu i teraz”, z dnia na dzień. A jeżeli pojawiają się jakieś wnioski czy rozważania, to oparte są na wiedzy, świadomości tej właśnie chwili, pozbawione perspektywy czasowej i kontekstowej. Nic też dziwnego, że mogą one być dalekie od rzeczywistości dzisiejszej, a czytelnik – mądrzejszy o późniejsze ustalenia, wnioski i fakty – potraktuje je pobłażliwie. Niemniej tom ten jest obrazem frustracji, zniechęcenia, ale także wielkiej nadziei towarzyszących nam/mi w ciągu tych miesięcy spędzonych na swoistego rodzaju rekolekcjach. Czy umieliśmy z tego skorzystać?

To wydanie zostało uzupełnione o dwa grypsy (o otrzymaniu których wspominam w zapisie z 12.07.1982 roku), a odnalezione dopiero w marcu 2020 roku. Niestety, sprawa zaginięcia zapisków z okresu 1–21.04.1982 roku nadal pozostaje niewyjaśniona.

Opracowanie redakcyjne: Adam Roliński, Weronika Widzińska
Projekt okładki: Lesław Sławiński