Wydawnictwa / Projekt Kontynuacje / Pieśni (do_)_widzenia

„Wielka Rejestrująca Podmiotowość (znana jako «Waldemar Jocher») nieustannie nasłuchuje szumów, trzasków i wyładowań słanych przez Wszechświat - i nieustannie wierzy w to, że uda się w Końcu odcyfrować Sens. Od czasu do czasu dostajemy protokoły z tego nasłuchu - do tej pory (czyli we wcześniejszych książkach sygnowanych przez Podmiotowość) były to zapisy ułamkowe, fragmentaryczne odcinki Kodu. Teraz - może dlatego, że częstotliwość Podmiotowości zestroiła się z echem wielkiej Pieśni Salomona - otrzymujemy Całość, a przynajmniej próbę Całości. Efekt? Rozbłyski Sensu, które do tej pory zmuszały do mrużenia oczu, tym razem oślepiają. Światło oczywiście znika, takie jest i takim pozostanie niezmienne Prawo Sensu - ale powidok trwa dłużej i znaczy więcej, o wiele więcej” –Przemysław Rojek

Waldemar Jocher – autor i asystent autora w jednej osobie. Od roku 2006 permanentny błąd w procesie tworzenia. Trzy lata starości w procesie zygoty. W 2009 r. przeczytał swój tomik Reszta tamtego ciała, a wydając go w Mikołowie doświadczył pasemka czeluści w związku z nagrodą im. Iłłakowiczówny. Jako asystent odebrał ten zaszczyt. Odczytał też w 2015 roku tom Przetrwalnik, który jawił się jako okruch Rozdzielczości Chleba. Ewoluuje ku nawigacji koła, pozostając przed_grociem rozpoznania publicznych placów, ponad którymi uwidacznia się zbiór nowych znaków końcowych rozpisanych w trzeciej księdze Incipit. Poszukując siebie nawzajem, autor i asystent ujrzeli Pieśni (do_)_widzenia. Wierząc naiwnie, że odnaleźli pierwsze nagranie.