Wydawnictwa / ROK ROMANTYZMU / Poezja romantycznych przełomów. Odwrócona elegia
- Rozdział I. Pomnik i wiersz. Pamiątka i poezja na przełomie oświecenia i romantyzmu
- Rozdział II. „Ewangelija” i „nieszczęście”
- Rozdział III. Romantyczna. Epopeja. Narodowa. Z epilogiem?
- Rozdział IV. Słowackiego „równania z jedną niewiadomą”
- Rozdział V. Odwrócona elegia (Na sprowadzenie prochów Napoleona Juliusza Słowackiego)
- Rozdział VI. Rapsod ostatni, rapsod pierwszy
- Rozdział VII. Z zagadnień cyklu sonetowego w polskim romantyzmie
- Rozdział VIII. Krzyżowanie się postaci gatunkowych jako wyznacznik ewolucji poezji
- Bibliografia
- Nota od redakcji
- Indeks nazwisk
„Bywa, że gdy oko turysty dwudziestowiecznego – zakładając, że jest to turysta kulturalny – spojrzy na wierszowane zapisy naszych wieszczów, błyska w nim coś na kształt zgorszenia, hamowanego li tylko wpojonym przez tradycję szacunkiem dla wielkich nazwisk. Bo jakże: przywykliśmy do tego, że romantyzm odkrył wartość zabytków przeszłości. Że odnosił się do nich z szacunkiem. Zyskaliśmy przekonanie, że była to epoka ludzi wszechstronnie wrażliwych – w szczególności zaś wrażliwych na ślady dawnych kultur i na troskę o to, co zwykło się zwać „dziełem sztuki”."
(fragment)
O autorze
Ireneusz Opacki (ur. w 1933 r. w Czortkowie, zm. w 2005 r. w Katowicach) – teoretyk i historyk literatury, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Śląskim. Ukończył studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1958 r., doktorat obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1966 r., habilitował się w Instytucie Badań Literackich PAN w 1972 r., tytuł profesora otrzymał w 1977 r. Był dyrektorem Instytutu Literatury i Kultury Polskiej, a następnie Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej UŚl. oraz kierownikiem Zakładu Teorii Literatury. Działał jako członek Towarzystwa Naukowego KUL, Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN, Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (prezes oddziału śląsko-dąbrowskiego). Odbył szereg wyjazdów naukowych z wykładami do Czech, Francji, Jugosławii, Szwecji, Włoch, na Węgry i Słowację. Jego głównymi zainteresowaniami były: proces literacki, genologia, sztuka interpretacji, poezja XIX i XX wieku (przede wszystkim romantyzm i jego poetyckie dziedzictwo). Był redaktorem wielu wydawnictw zbiorowych, m.in. założycielem i redaktorem wielotomowej serii ,,Skamander". Odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach projektu Kanon Polski
