Czytelnia / Adam Pragier
Adam Pragier (ur. 12 grudnia 1886 roku w Warszawie, zm. 24 lipca 1976 roku w Penley) – działacz socjalistyczny, polityk, ekonomista, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, a także żołnierz Legionów Polskich.
Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej–Lewicy (1906–1914). Pracował jako redaktor czasopisma „Myśl Socjalistyczna” (1907–1908). Działał też w Polskiej Partii Socjalistycznej (1919–1946). Obronił dysertację doktorską pod tytułem Die Produktivgenossenschaften der schweizerischen Arbeiter (Spółdzielnie produkcyjne robotników szwajcarskich) na Uniwersytecie w Zurychu. W 1914 roku wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich, lecz zwolniono go ze służby z powodu choroby serca. Po rekonwalescencji został powołany do armii austriackiej w Ostrawie. Był profesorem Wolnej Wszechnicy Polskiej oraz posłem na Sejm I i II kadencji (1922–1930). Został członkiem, między innymi: Rady Naczelnej (1921–1937), CKW PPS (1924–1925), Komitetu Zagranicznego Polskiej Partii Socjalistycznej (1941–1947), Rady RP (w latach 1963–1968 jej przewodniczący), Polskiej Organizacji Wojskowej w Krakowie czyWielkiej Loży Narodowej „Kopernik”. Założył Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie. Więziono go w twierdzy brzeskiej (1930). W procesie brzeskim zaś został skazany na trzy lata więzienia. Przebywał na emigracji w Paryżu (1933–1935). Powrócił do Polski i poddał się zasądzonej karze, którą odbył w wymiarze kilkumiesięcznym. Po rozpoczęciu II wojny światowej przebywał na emigracji. Współuczestniczył w powołaniu 30 września 1939 roku rządu Władysława Sikorskiego, a także zapewnieniu ciągłości władz Rzeczypospolitej po internowaniu prezydenta RP Ignacego Mościckiego i Rządu RP w Rumunii 18 września 1939 roku. Piastował urząd ministra informacji i dokumentacji w rządach Tomasza Arciszewskiego oraz Tadeusza Komorowskiego (1944–1949). Po wygaśnięciu kadencji prezydenta Augusta Zaleskiego opowiedział się po stronie dawnej głowy państwa przeciwko Radzie Trzech i pozostawał do końca jednym z jego najwierniejszych zwolenników. Współpracował z londyńskimi „Wiadomości”. Publicystyka Pragiera obejmowała sprawy międzynarodowe (szczególnie w kontekście rywalizacji Zachód–Wschód), jak również kwestie krajowe. Stał niezmiennie na stanowisku ciągłości prawnej Rządu RP na uchodźstwie, przypisując mu główną rolę w walce o odzyskanie niepodległości Polski. Został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (1965) oraz Medalem Niepodległości. Otrzymał Nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w roku 1967.
Wybrana twórczość:
- Czas przeszły dokonany, 1966 (wydane w 2018 roku)
- Puszka Pandory, 1969
- Czas teraźniejszy, 1975
Źródła internetowe:
Czas przeszły dokonany, część I - Adam Pragier | Książka w Lubimyczytac.pl - Opinie, oceny, ceny
Czas przeszły dokonany, część II - Adam Pragier | Książka w Lubimyczytac.pl - Opinie, oceny, ceny
Czas przeszły dokonany, część III - Adam Pragier | Książka w Lubimyczytac.pl - Opinie, oceny, ceny
Adam Pragier – Wikipedia, wolna encyklopedia
