Czytelnia / Aleksander Fiut

Aleksander Fiut (ur. 24 czerwca 1945 roku w Żywcu) – historyk literatury, krytyk literacki, eseista. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1974 roku obronił pracę doktorską poświęconą twórczości Wilhelma Macha, a w 1987 roku habilitował się na podstawie rozprawy Moment wieczny. O poezji Czesława Miłosza. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1996 roku, w tymże roku został mianowanym profesorem nadzwyczajnym, w 2002 roku – profesorem zwyczajnym. Był kierownikiem Katedry Literatury Polskiej XX wieku Instytutu Polonistyki UJ (wykładał między innymi w Studium Literacko-Artystycznym). Jeden z członków-założycieli Fundacji Miejsc Rodzinnych Czesława Miłosza przy Uniwersytecie Kowieńskim (Litwa), członek Rady Programowej The Institute of Czesław Miłosz (USA). Wykładał między innymi na uniwersytetach w Lille (Francja), Berkeley, Bloomington (USA), Skopje (Macedonia), Ołomuńcu (Czechy), Sztokholmie, Getyndze, Leuven (Belgia), Rio de Janeiro, a także w The Institute of European Studies w Wiedniu. W 2000 roku otrzymał Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca za Być (albo nie być) Środkowoeuropejczykiem, a w 2006 roku Nagrodę im. Kazimierza Wyki.

Twórczość:

• Dowód nietożsamości. Proza Wilhelma Macha (1977)
• Rozmowy z Czesławem Miłoszem (1981)
• Moment wieczny. Poezja Czesława Miłosza (1987)
• Czesława Miłosza autoportret przekorny. Rozmowy (1988)
• Pytanie o tożsamość (1995)
• Być (albo nie być) Środkowoeuropejczykiem (1999)
• W stronę Miłosza (2003)
• Spotkania z Innym (2006)
• Z Miłoszem (2011)
• We władzy pozoru (2015) 

Źródła internetowe:

http://www.ppibl.ibl.waw.pl/mediawiki/index.php?title=Aleksander_FIUT

https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Fiut