Czytelnia / Danilo Kiš

Danilo Kiš (ur. 22 lutego 1935 w Suboticy, zm. 15 października 1989 w Paryżu) – serbski pisarz, poeta, eseista i tłumacz.

Studiował literaturę na Uniwersytecie Belgradzkim. Pracował w czasopiśmie „Vidici”. W wieku 25 lat napisał krótką powieść Psalam 44, która przyniosła mu zwycięstwo w literackim konkursie organizowanym przez społeczność żydowską Belgradu. Został również laureatem prestiżowej nagrody „NIN” za powieść Peščanik (Klepsydra). Nagrodę jednak zwrócił parę lat później z powodu sporu politycznego. W następnych latach otrzymywał kolejne krajowe oraz międzynarodowe nagrody zarówno za swą poezję, jak i prozę. Został członkiem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk. Był przedstawicielem nurtu postmodernistycznego w literaturze.

Jego twórczość wzbudza skojarzenia z dziełami Brunona Schulza. Przede wszystkim dzięki powracającemu motywowi Ojca – Edwarda Kiša (Kohna), który w książkach pojawia się pod postacią Edwarda Sama. Pisarz natomiast występuje w nich jako Andreas Sam, chłopiec dorastający w wojennej biedzie na węgierskiej wsi, żyjący w stałym strachu przed zadenuncjowaniem i wywózką. Znaczna część twórczości Kiša stała się poszukiwaniem prawdy o ojcu, często przedstawianym w magiczno–bajkowy sposób. Serbski autor znany był także z licznych przekładów poezji francuskiej, rosyjskiej i węgierskiej.

Twórczość:

Powieści: