Czytelnia / Herminia Naglerowa

Herminia Naglerowa (ur. 28 października 1890 roku w Zaliskach koło Brodów, zm. 9 października 1957 roku w Londynie) – pisarka i publicystka.

Studiowała historię na Uniwersytecie Lwowskim uzyskując stopień doktora filozofii. Następnie pracowała jako nauczycielka. Od 1919 roku przebywała w Warszawie, gdzie działała między innymi w Związku Literatów Polskich i PEN-Clubie. Debiutowała w „Wiedeńskim Kurierze Polskim” (1915). Jako prozaiczka zaczęła zyskiwać uznanie zbiorami nowel, na przykład Czarnym psem. Powieścią zaszczytnie wyróżnioną (1924) czy Matową Kresą (1929). Z czasem wydała powieść psychologiczną Zawalidroga (1930). Napisała też tak zwaną galicyjską sagę rodzinną pod tytułem Kariery. Tworzyła również dla młodzieży (Ludzie prawdziwi, 1935). Po rozpoczęciu II Wojny Światowej wyjechała wraz z mężem do Lwowa, gdzie doświadczyła najazdu sowieckiego. Została aresztowana przez NKWD. Osadzono ją w więzieniu, początkowo na Zamarstynowie, a potem w Horodni. Skazana na osiem lat łagrów, karę odbywała w Kazachskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Pobyt w obozie koncentracyjnym poważnie obciążył jej zdrowie. Uwolniona w wyniku układu Sikorski–Majski, podjęła służbę w Polskich Siłach Zbrojnych w Związku Radzieckim (Armii Andersa) – należąc do Pomocniczej Służby Kobiet (oddział Prasy i Propagandy). Ewakuowana latem 1942 roku wraz z wojskiem polskim do Iranu, w randze porucznika, a potem kapitana WP przeszła cały szlak bojowy Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu. Była redaktorką czasopism wojskowych: „Ochotniczki”, „Poradnika dla Świetlic”, „Świetliczarka”. Od drugiej połowy lat 40. XX wieku przebywała na emigracji w Wielkiej Brytanii. Pełniła funkcję wiceprezesa Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. W swych powojennych utworach przedstawiała losy ludzi poddawanych próbie obozu, więzienia i śledztwa. Napisała opowiadanie oparte na motywach autobiograficznych pod tytułem Ludzie sponiewierani (1945; wydanie zmienione: Kazachstańskie noce, 1958). Otrzymała Nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (1951). Została również odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1937).

Twórczość:

Proza:

• Czarny pies. Powieść zaszczytnie wyróżniona, 1924
• Motyw księżyca, 1928
• Matowa kresa, 1929
• Ludzie sponiewierani, 1945
• Człowiek z więziennej wieży, 1946
• Sprawa Józefa Mosta, 1953
• Zawalidroga, 1957
• Kazachstańskie noce, 1958
• Wspomnienia o pisarzach, 1960
• Wierność życiu, 1967

Źródła internetowe:

Herminia Naglerowa | Wszystkie książki, wywiady, artykuły | Lubimyczytać.pl (lubimyczytac.pl)

Herminia Naglerowa – Wikipedia, wolna encyklopedia