Czytelnia / Jacek Gutorow

Jacek Gutorow (ur. 12 września 1970 w Grodkowie) – poeta, tłumacz, krytyk literacki, badacz literatury i eseista. Ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Opolskim. W 1999 roku uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Śląskim za pracę Auto/biography and Deconstruction. Thompson, de Quincey and W.B. Yeats, a w 2008 roku tytuł doktora habilitowanego za rozprawę o poezji Wallace’a Stevensa. Pracuje w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Opolskiego. Jako poeta debiutował na łamach „NaGłosu” w 1993 roku. Laureat między innymi nagrody im. Ludwika Frydego za zbiór szkiców literackich Niepodległość głosów (2003). Wyróżniony w konkursie o Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny na najlepszy książkowy debiut poetycki roku za tom Wiersze pod nieobecność (1998). Był również nominowany do Nagrody Literackiej Nike za tom Inne tempo (2009).

Twórczość:

Poezja:

• Wiersze pod nieobecność, Wrocław 1997
• Aurora, Łódź 2001
• X, Legnica 2001
• Linia życia, Kraków 2006
• Inne tempo, Wrocław 2008
• Nad brzegiem rzeki: 1990–2010, Wrocław 2010
• Kartki, Kraków 2015
• Rok bez chmur, Poznań 2017

Szkice, eseje:

• Na kresach człowieka. Sześć esejów o dekonstrukcji, Opole 2001
• Niepodległość głosu. Szkice o poezji polskiej po 1968 roku, Kraków 2003
• Urwany ślad, Wrocław 2007
• Luminous Traversing. Wallace Stevens and the American Sublime, Opole 2007
• Księga zakładek, Wrocław 2011
• Życie w rozproszonym świetle. Eseje, Wrocław 2016
• Monaten, Wrocław 2017

Przekłady:

• Simon Armitage, Nocna zmiana i inne wiersze, Legnica 2003 (z Jerzym Jarniewiczem)
• Wallace Stevens, Żółte popołudnie, Wrocław 2008
• Ron Padgett, Nigdy nie wiadomo, Katowice 2008
• Mark Ford, Chwila nieuwagi, Mikołów 2014 (z Adamem Zdrodowskim)
• Wygnani z raju. David Jones, Geoffrey Hill, Charles Tomlinson, Wrocław 2016
• Oko wie lepiej. Ashbery, Clover, Cole, Wrocław 2018

Źródła internetowe:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacek_Gutorow

https://culture.pl/pl/tworca/jacek-gutorow

http://nplp.pl/artykul/jacek-gutorow/