Czytelnia / Ján Ondruš
Ján Ondruš (ur. 11 marca 1932 w Novej Vésce, zm. 7 listopada 2000 w Stupavie) – pseudonim Ján Bábik, słowacki poeta. Jeden z najważniejszych poetów słowackich XX wieku.
Pracował jako urzędnik w kopalni węgla, później był bibliotekarzem i pracownikiem Teatru J. G. Tajovskiego w Bańskiej Bystrzycy. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, od 1961 roku utrzymywał się z renty inwalidzkiej. W latach 70. stał się persona non grata w komunistycznej Czechosłowacji. W latach 80. Ondruš został umieszczony w domu opieki.
Ondruš jest najważniejszym przedstawicielem zawiązanej w 1957 roku grupy tak zwanych „konkretystów”, którzy w opozycji do obowiązującego wtedy socrealizmu postawili na konkret, sensualność i eksperymenty językowe. Zadebiutował w 1956 roku dziesięcioma wierszami, które ukazały się w „Mladej tvorbie”. Choć Ondruš przede wszystkim tworzył poezję, przełożył także z serbskiego wiersze Vasko Popy, które ukazały się w 1966 roku pod tytułem Večne neviditeľná. Napisał także jedną książkę dla dzieci, Kreslím koňo koňaté(nieopublikowana). W 1965 roku Ondruš został uhonorowany nagrodą Ivana Kraski. Był trzykrotnie (1994, 1999 i 2000) nominowany przez prezesa słowackiego PEN Clubu do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jego liryki były tłumaczone na języki: polski, niemiecki, serbski, bułgarski, węgierski, słoweński i hiszpański.
Twórczość:
Poezja:
- Przełykanie włosa, Stronie Śląskie 2021
Źródła internetowe:
