Czytelnia / Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki (ur. 4 września 1809 roku w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 roku w Paryżu) – poeta, dramaturg oraz epistolograf. Obok Mickiewicza określany jako jeden z Wieszczów Narodowych i uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.

Uczęszczał do Gimnazjum Wołyńskiego w Krzemieńcu. Jego matka prowadziła salon literacki, dlatego też w dzieciństwie i wczesnej młodości miał szeroki kontakt z ówczesną elitą intelektualną, zwłaszcza z kręgu Cesarskiego Uniwersytetu Wileńskiego. Poznał wtedy Adama Mickiewicza czy Joachima Lelewela, a także Ludwikę, Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Studiował prawo w Wilnie (1825–1828). Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu (1929). Na początku lat 30. W roczniku „Melitele” zadebiutował bezimiennie powieścią poetycką Hugo. Pełnił funkcję kuriera dyplomatycznego Rządu Narodowego, w związku z czym udał się do Paryża oraz Londynu. Następnie osiadł nad jeziorem genewskim, gdzie ogromny wpływ wywarła na niego przyroda alpejska (1832). To właśnie w Szwajcarii powstaje jedno z najbardziej znanych dzieł Słowackiego, czyli Kordian (1843). Odbył podróż do Grecji, Egiptu oraz Palestyny (1936–1937). Przebywał w Rzymie (1836), jak również we Florencji (1937–1938). W końcu osiadł na stałe w stolicy Francji. Należał do Koła Sprawy Bożej założonego przez Andrzeja Towiańskiego w Nanterre (1842–1843). Ze stowarzyszenia odszedł manifestując niezgodę na zasady panujące wśród jego członków (zakaz pisania, wzajemna spowiedź, uległość wobec Rosji). Słowacki, nie bacząc na to, że jest poważnie chory na gruźlicę, wyruszył do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu (1848). Żył zaledwie 39 lat, a mimo to jego twórczość literacka była obfita i różnorodna. Poeta pozostawił po sobie 13 dramatów, blisko 20 poematów, setki wierszy, listów oraz jedną powieść. Stworzył również spójny system filozoficzny, który nazwał filozofią genezyjską.

Twórczość:

Dramat:

• Mindowe, 1829
• Maria Stuart, 1830
• Beatrix Cenci, 1832 (w języku francuskim, fragment) 
• Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny, 1833
• Balladyna, 1834
• Horsztyński, 1835
• Lilla Weneda, 1839
• Mazepa, 1839
• Jan Kazimierz, 1841 (fragment) 
• Złota czaszka, 1842 (fragment) 
• Ksiądz Marek, 1843
• Książę niezłomny, 1843
• Sen srebrny Salomei, 1843
• Agezylausz, 1844 (fragment)
• Fantazy, prawdopodobnie 1844 
• Zawisza Czarny, 1844–1845 (fragment) 
• Samuel Zborowski, 1845 (fragment) 

Liryka:

Wiersz:

• Hymn (Bogarodzico, Dziewico!), 1830
• Oda do wolności, 1830
• Jan Bielecki, 1830
• Żmija, 1831
• Duma o Wacławie Rzewuskim, 1832
• Lambro, 1832
• Rozłączenie, 1835
• Hymn (Smutno mi, Boże!), 1836
• Grób Agamemnona, 1839
• Testament mój, 1839–1840
• Na sprowadzenie prochów Napoleona, 1840
• Pogrzeb kapitana Mayznera, 1841
• Tak mi, Boże, dopomóż, 1842
• Sowiński w okopach Woli, 1844
• W pamiętniku Zofii Bobrówny, 1844
• Odpowiedź na „Psalmy przyszłości” (również pod tytułem Do autora „Trzech psalmów”), 1845–1846
• Pośród niesnasków Pan Bóg uderza..., 1848
• Uspokojenie, 1848
• Anioł ognisty – mój anioł lewy
• Do matki (Zadrży ci nie raz serce...)
• Do Michała Rola Skibickiego
• Nie wiadomo co, czyli romantyczność
• Rozmowa z piramidami
• Powieści poetyckie
• Król Ladawy (fragment)

Poemat:

• Arab, 1830
• Hugo. Powieść krzyżacka, 1830
• Godzina myśli, 1832–1833
• W Szwajcarii, 1835–1838
• Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu, 1836–1839
• Anhelli, 1838
• Ojciec zadżumionych, 1838
• Wacław, 1838
• Poema Piasta Dantyszka herbu Leliwa o piekle, 1839
• Beniowski. Poema, 1841–1846
• Genezis z Ducha, 1844
• Król–Duch, 1845–1849
• Pan Tadeusz (fragment)
• Szanfary. Poemat arabski

Źródła internetowe:

Juliusz Słowacki - biografia, wiersze, utwory (poezja.org)

Juliusz Słowacki (1809-1849) - Postacie | dzieje.pl - Historia Polski

Juliusz Słowacki - Życie i twórczość | Artysta | Culture.pl

Słowacki Juliusz, Encyklopedia PWN: źródło wiarygodnej i rzetelnej wiedzy

Juliusz Słowacki – Wikipedia, wolna encyklopedia