Czytelnia / Kazimierz Kutz
Kazimierz Kutz (ur. 16 lutego 1929 w Szopienicach, zm. 18 grudnia 2018 w Warszawie) – reżyser filmowy, telewizyjny i teatralny oraz pisarz i felietonista, polityk. W 1949 r. podjął studia na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, którą ukończył w 1954 r. Pracę w kinematografii rozpoczął jako asystent Andrzeja Wajdy przy realizacji Pokolenia (1954). Jako samodzielny reżyser filmowy zadebiutował w 1959 r. filmem Krzyż walecznych. Wyreżyserował ponad 20 filmów fabularnych, w tym 6 autorskich o Górnym Śląsku. Ma na swoim koncie około 20 spektakli teatru żywego planu. W latach siedemdziesiątych główny reżyser telewizji w Katowicach. Założył Zespół Filmowy „Silesia”. Był przewodniczącym Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych w Katowicach. Pierwszy prezes Śląskiego Towarzystwa Filmowego. Wykładowca Wydziału Radia i TV Uniwersytetu Śląskiego. Współorganizator I Kongresu Kultury Polskiej w Warszawie. W 1997 r. uzyskał tytuł Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Opolskiego. Za swoją twórczość otrzymał wiele tytułów, nagród i wyróżnień.
Twórczość:
Filmografia:
- Słowo honoru, 1953
- Jesienny dzień, 1959
- Krzyż Walecznych, 1958
- Nikt nie woła, 1960
- Ludzie z pociągu, 1961
- Tarpany, 1961
- Milczenie, 1963
- Upał, 1964
- Ktokolwiek wie…, 1966
- Skok, 1967
- Sól ziemi czarnej, 1969
- Perła w koronie, 1971:
- Linia, 1974:
- Znikąd donikąd, 1975:
- Paciorki jednego różańca, 1979
- Na straży swej stać będę, 1983
- Wkrótce nadejdą bracia, 1986
- Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza, 1993
- Śmierć jak kromka chleba, 1994
- Zawrócony, 1994
- Pułkownik Kwiatkowski, 1995
- Sława i chwała, 1997
Proza:
- Klapsy i ścinki. Mój alfabet filmowy i nie tylko, Kraków 1999
- Portrety godziwe, Kraków 2004
- Piąta strona świata, Kraków 2010
- Fizymatenta. Felietony z lat 2004-2016, Warszawa 2017
Źródła internetowe:
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=111641
http://www.encyklopediateatru.pl/autorzy/6314/kazimierz-kutz
