Czytelnia / Leszek Elektorowicz

Leszek Elektorowicz, właściwie Lesław Witeszczak (ur. 29 maja 1924 we Lwowie, zm. 18 września 2019 w Krakowie) – poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Maturę zdał na tajnych kompletach, był żołnierzem AK. Absolwent filologii angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutując w 1947 roku w „Dzienniku Literackim” przyjął pseudonim Leszek Elektorowicz (panieńskie nazwisko jego matki), pod którym znany jest do dziś. W latach 1950–1956 nie publikował i pracował w Bibliotece Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jako korektor w Polskim Wydawnictwie Muzycznym. W latach 1956–1957 pracował jako nauczyciel języka angielskiego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. W latach 1956–1957 był członkiem redakcji „Życia Literackiego”, z której został zwolniony z powodów politycznych. W latach 1972–1977 pełnił funkcję kierownika literackiego teatru „Bagatela” (zwolniony za list protestacyjny przeciw represjom w Radomiu 1976). W latach 1981–1983 współzałożyciel i członek redakcji miesięcznika „Pismo”. W latach 1958–1983 członek Związku Literatów Polskich, od 1980 w Zarządzie Głównym. Członek PEN Clubu, ZAIKS, członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w latach 1983–1989 członek Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej. Prowadził wykłady na uniwersytetach w USA (Berkeley, Austin, Chapel Hill, Durham). Prowadził zajęcia z przekładu literackiego w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Publikował swoje teksty między innymi w „Twórczości”, „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym”, „Odrze”, „W drodze”, „Tygodniku Solidarność”, „Arce” i „Arcanach”. Jego wiersze i opowiadania były przekładane na język angielski, francuski, czeski, niemiecki, hebrajski. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1975), Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1999), Nagrodę Miasta Krakowa (2000) oraz Złoty Medal „Gloria Artis” (2009).

Twórczość:

Poezja: