Czytelnia / Marian Ośniałowski
Marian Ośniałowski (ur. 28 września 1920 roku w Chocimowie, zm. 5 lub 12 grudnia 1966 roku w Paryżu) – poeta pokolenia „Współczesności”, zaliczany także do grona poetów wyklętych, aktor.
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczył się w gimnazjum w Rabce. Maturę zdał w Krakowie (1939). W czasie okupacji niemieckiej zamieszkał w Warszawie. Tamże został aresztowany przez Gestapo podczas łapanki, został uwięziony na Pawiaku. Po opuszczeniu więzienia ukrywał się w Świętokrzyskiem, po czasie powrócił do stolicy, gdzie brał udział w Powstaniu Warszawskim. W 1945 roku ukazał się drukiem jego pierwszy wiersz, przez kolejne kilka lat nie publikował. Podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, jednak ich nie ukończył. Otrzymał dyplom po egzaminie eksternistycznym. Występował w licznych teatrach, między innymi we Wrocławiu, Cieszynie, Sosnowcu, Częstochowie, Świdnicy i Jeleniej Górze. Na scenie używał niekiedy pseudonimu Ryszard Garcza. Był nie tylko aktorem, ale również asystentem reżysera oraz pracownikiem technicznym. Po II wojnie światowej pracował jako sprzedawca kwiatów, murarz, tragarz, a także uczył języka francuskiego. W latach pięćdziesiątych XX wieku intensywniej zajął się twórczością poetycką, publikował wiersze w prasie, przekładał wiersze poetów francuskich czy pisał recenzje książek poetyckich. W 1956 roku związał się z grupą Współczesności. Pięć lat później wyjechał do Paryża na stypendium Centre Culturel Francais. Pozostał na emigracji i dorywczo pracował fizycznie. Publikował w paryskiej „Kulturze”, jak również londyńskich „Wiadomościach”. Grał między innymi takie role, jak: Piotr (Papa), Antonio (Zielony Gil), Teofil (Igraszki z diabłem), Filon (Balladyna), Albin (Śluby panieńskie), Pan de Sotenville (Mąż pognębiony, czyli Georges Dandin), Rostkowski (Sprawa rodzinna). Publikował wiersze w wielu pismach, w tym do: „Twórczości”, „Nowej Kulturze”, „Słowie Powszechnym”, „Więzi”. Jak sam twierdził, od zawsze towarzyszyła mu bieda. Otrzymał Nagrodę Fundacji imienia Kościelskich (1965). Zmarł śmiercią samobójczą po zażyciu barbituranów w paryskim Lasku Bulońskim.
Twórczość:
Liryka:
- Kontrasty, 1958
- Suita cygańska, 1959
- Mam na sprzedaż tylko serce, 1976
- Wiersze i proza, 2008
Źródła internetowe:
Marian Ośniałowski ::: Osoby ::: Encyklopedia teatru polskiego
Marian Ośniałowski. Poeta, kwiaciarz i człowiek samotny - Dwójka - polskieradio.pl
