Czytelnia / Mieczysław Piotrowski

Mieczysław Piotrowski (ur. 6 maja 1910 roku we Lwowie, zm. 8 grudnia 1977 roku w Warszawie) – pisarz, scenarzysta i artysta plastyk.

Ukończył Miejskie Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze imienia Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. Umieszczał rysunki polityczno-satyryczne w „Dzienniku Bydgoskim” oraz w wydawanym przez Radę Naczelną Polską Partię Socjalistyczną tygodniku „Pobudka”. Następnie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie (1928). Nie ukończył ich, przerwał (tuż przed uzyskaniem dyplomu), do czego przyczyniła się nagroda w konkursie rozpisanym przez redakcję „Cyrulika Warszawskiego” na rysunek satyryczny. Jeszcze jako student Szkoły Dziennikarskiej został przyjęty do warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się w pracowni malarstwa Felicjana Kowarskiego, jak również w pracowni grafiki Władysława Skoczylasa. Uzyskał z wynikiem bardzo dobrym dyplom Studium Pedagogicznego ASP (1935). Lata wojny spędził w Siedlcach pracując jako nauczyciel techniki reklamy w miejscowym Gimnazjum Handlowym. Po wyzwoleniu mieszkał krótko w Łodzi, po czym przeniósł się do Warszawy. Publikował systematycznie rysunki w czasopismach humorystycznych orientacji lewicowej jak warszawska „Mucha” i „Szpilki” oraz krakowskie „Wróble na Dachu”. W późniejszych latach jego rysunki ukazywały się w: „Walce Młodych”, „Trybunie Ludu”, „Kuźnicy”, „Nowej Kulturze”. Miał też stałą rubrykę w tygodniku „Kultura” (od 1963), a pod koniec życia (gdy wskutek częściowego paraliżu nauczył się rysować lewą ręką) – w „Literaturze”. Był wykładowcą i rektorem łódzkiej Wyższej Szkoły Filmowej. Jako ilustrator współpracował z „Naszą Księgarnią” czy „SW Czytelnik” oraz z tygodnikiem dla dzieci „Świerszczyk”. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Jego talent prozatorski ujawnił się w primaaprilisowym numerze „Szpilek” (1946) pod hasłem Rysują literaci, piszą rysownicy. Prócz drobniejszych utworów wydał cztery powieści, a także trzy książki dla dzieci. Jest autorem scenariuszy do dwóch filmów fabularnych: Mężczyźni na wyspie Jana Laskowskiego i Dziewczyna z dobrego domu Antoniego Bohdziewicza (oba z 1962), a jego nowela scenariuszowa Podróż Arysty przez Lotaryngię (1976) została zrealizowana przez Tadeusza Junaka jako Podróż Luizy (1979, premiera 1981). Dwie z jego niepublikowanych dotąd sztuk miały swe inscenizacje teatralne. Marszw reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego na Scenie Kameralnej Narodowego Starego Teatru w Krakowie (premiera 14 czerwca 1973) oraz Melancholia w reżyserii Ewy Bułhak w Teatrze Polskim we Wrocławiu (premiera 3 czerwca 1976).