Czytelnia / Monika Sznajderman

Monika Sznajderman (ur. 19 listopada 1959 roku w Warszawie) – antropolożka kultury, wydawczyni i pisarka.

Urodziła się w Warszawie, od ponad trzydziestu lat mieszka w Beskidzie Niskim. Stopień doktora nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Jest autorką książek, między innymi: Zaraza. Mitologia dżumy, cholery i AIDS (1994), Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej (1998), Błazen. Maski i metafory (2000), Fałszerze pieprzu (2016)oraz Pusty las (2019). Redagowała również kilka antologii esejów, na przykład: Nostalgie. Eseje o tęsknocie za komunizmem (2002), Znikającą Europę (z Kathariną Raabe, 2006), Jako dowód i wyraz przyjaźni. Reportaże o Pałacu Kultury (z Magdaleną Budzińską, 2015) i Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny (z Magdaleną Kicińską, 2018). Od 1996 roku prowadzi Wydawnictwo Czarne.

Wybrane nagrody, wyróżnienia i nominacje:

  • Nagroda imienia Marii i Łukasza Hirszowiczów za książkę Fałszerze pieprzu
  • Nagroda Literacka Miasta Radomia za książkę Fałszerze pieprzu
  • Nagroda imienia Jerzego Turowicza za książkę Fałszerze pieprzu
  • Wyróżniona przez Kapitułę i Dyrekcję Fundacji imienia Jerzego Bonieckiego – Polcul za działalność społeczną, wydawniczą oraz popularyzację czytelnictwa
  • Laureatka nagrody „Portrety 2019” przyznawanej przez Miesięcznik „Kraków” za książkę Pusty las.
  • Finał Nagrody Literackiej Nike za książkę Pusty Las
  • Nagroda imienia Václava Buriana za wkład w dziedzinie kultury do dialogu środkowoeuropejskiego
  • Nominowana do Nagrody imienia Ryszarda Kapuścińskiego
  • Nominowana do Nagrody Literackiej Nike,
  • Nominowana do nagrody Śląski Wawrzyn Literacki
  • Nominowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus

Wybrane publikacje:

  • „The Jardin des Plantes. Postcards” czyli roślinna metaforyka Jamesa Clifforda, [w:] Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 1994 nr 3/4
  • Teologia pięknych kobiet (m.in. o literaturze erotycznej) [w:] Dariusz Czaja (red.) Mitologie popularne: szkice z antropologii współczesności, Kraków 1994, Wyd. Universitas
  • Zaraza. Mitologia dżumy, cholery i AIDS, Warszawa 1994, Wydawnictwo Naukowe Semper, s. 136
  • Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej, Kraków 1998, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 118
  • Błazen. Maski i metafory, Gdańsk 2000, s. 240
  • Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem, 2002
  • Znikająca Europa, Wołowiec 2006 (z Katharina Raabe)
  • Jako dowód i wyraz przyjaźni. Reportaże o Pałacu Kultury, 2015 (z Magdaleną Budzińską)
  • Fałszerze pieprzu, Wołowiec 2016
  • Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny, 2018 (z Magdaleną Kicińską)
  • Pusty las, Wołowiec 2019

Źródła internetowe:

Czytaj więcejzwiń

O twórczości

Loading...