Czytelnia / Wojciech Kuczok
Wojciech Kuczok (ur. 18 października 1972 roku w Chorzowie) – prozaik, poeta, scenarzysta, krytyk filmowy i speleolog.
Uczęszczał do chorzowskiego I LO imienia Juliusza Słowackiego, skąd został karnie wydalony. Ukończył natomiast III Liceum Ogólnokształcącego imienia Stefana Batorego w Chorzowie. Jest absolwentem filmoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim. Początkowo zajmował się głównie twórczością poetycką i nowelistyką. W latach dziewięćdziesiątych należał do grupy poetyckiej „Na Dziko”. Debiutował tomem wierszy Opowieści samowite (1996), szybko jednak porzucił poezję. Zaczął pisywać opowiadania oraz nowele i już dwie jego pierwsze książki pod tytułem Opowieści słychane (1999) i Szkieleciarki (2002) przyniosły mu uznanie krytyki, a także zainteresowanie czytelników, jak również miano jednego z najbardziej obiecujących autorów młodszego pokolenia. Jego publikacje, na przykład Gnój (2003) czy Senność (2008) zostały przetłumaczone na wiele języków. Napisał też scenariusze do filmów Magdaleny Piekorz: Pręgi (2004), Senność(2008), Zbliżenia (2014). Był stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst (2009–2010). Jest autorem monodramu Doktor Haust (2005, reż. Magdalena Piekorz) czy twórcą dramatu Ambona Ludu (2016, reż. Piotr Kruszczyński). Od początku lat dziewięćdziesiątych publikował swoje wiersze i opowiadania w prasie, takiej jak na przykład: „Rzeczpospolita Plus Minus”, „Gazeta Wyborcza – Wysokie Obcasy”, „Dziennik Polska–Europa–Świat”, „Newsweek”, „Res Publica Nowa”, „Playboy”, „Twórczość”, „Kresy”, „NaGłos”, „Odra”. Publikował teksty o kinie w „Tygodniku Powszechnym” (2000–2004) oraz miesięczniku „Kino” (2000–2004). Jako felietonista pisywał do sportowego dziennika „Rzeczpospolitej” (2004–2005), tygodnika „Newsweek” (2004–2005), dziennika „Metropol” (2004–2005), „Zwierciadła” (2007–2008) i „Przeglądu Sportowego” (2012–2013). Pisuje do działu sportowego „Gazety Wyborczej” (2014–) oraz tygodnika „Przegląd” (2019–). Laureat licznych nagród literackich, w tym Paszportu Polityki (2003) oraz Nagrody „Nike” (2004). Jego twórczość była tłumaczona na języki: chorwacki, czeski, francuski, holenderski, litewski, niemiecki, rosyjski, rumuński, serbski, słowacki, ukraiński, węgierski i włoski.
Twórczość:
Poezja:
- Opowieści samowite, 1996
- Larmo, 1998
Proza:
- Opowieści słychane, 1999
- Szkieleciarki, 2002
- Gnój, 2003
- Widmokrąg, 2004
- Opowieści przebrane, 2005
- Senność, 2008
- Spiski. Przygody tatrzańskie, 2010
- Obscenariusz, 2013
- Proszę mnie nie budzić, 2016
- Czarna, 2017
Eseje:
- To piekielne kino, 2006
- Moje projekcje, 2009
- Poza światłem, 2012
Scenariusz:
- Pręgi, 2003
- Senność, 2008
- Zbliżenia, 2014
Źródła internetowe:
