Czytelnia / Yukio Mishima

Yukio Mishima (właściwie Kimitake Hiraoka, ur. 14 stycznia 1925 w Tokio, zm. 25 listopada 1970 tamże) – japoński pisarz i scenarzysta, uważany za jednego z najważniejszych japońskich pisarzy XX wieku. Jego dorobek obejmuje ponad 40 powieści, tomów poezji, esejów oraz dramatów nō i kabuki. Wieloletni kandydat do literackiej Nagrody Nobla, której nigdy nie otrzymał. Zasłynął ze swoich nacjonalistycznych poglądów, homoseksualizmu (mimo związków z kobietami i małżeństwa) oraz wierności bushidō – samurajskiemu kodeksowi zasad etycznych.

Ogromny wpływ na jego życie i wychowanie miała apodyktyczna babka Natsuko, która w dzieciństwie odcięła go na kilka lat od reszty rodziny oraz rówieśników. Jednocześnie zaszczepiła w chłopcu zamiłowanie do literatury (nie tylko japońskiej, lecz także francuskiej czy niemieckiej) oraz teatru kabuki. Dzięki jej wpływom Kimitake został posłany w 1931 roku do prestiżowej szkoły Gakushūin, gdzie spędził sześć lat i nawiązał współpracę ze szkolnym stowarzyszeniem literackim. Zaowocowała ona w 1941 roku zaproszeniem do opublikowania debiutanckiego opowiadania Las w rozkwicie w znanym magazynie literackim „Bungei Bunka”. Wtedy to Hiraoka przybrał swój literacki pseudonim Yukio Mishima, by nie narazić się ojcu, który uważał jego zainteresowania za niemęskie.

Na początku 1945 został powołany do służby wojskowej w japońskiej armii, okłamał lekarza w wyniku czego został zwolniony do domu, czego żałował do końca życia. W 1947 roku Mishima ukończył z wyróżnieniem prawo i podjął pracę w Ministerstwie Finansów, czego zrezygnował po roku, żeby w pełni poświęcić się pisaniu. W 1949 roku ukazała się pierwsza wielka powieść Mishimy – Wyznania maski, która okazała się w Japonii gigantycznym sukcesem.

25 listopada 1970 roku Mishima, wraz z czterema członkami Tatenokai (patriotycznego stowarzyszenia paramilitarnego), dostał się do bazy dowództwa piechoty Japońskich Sił Samoobrony w tokijskiej dzielnicy Ichigaya i zabarykadował się wraz z komendantem bazy, generałem Kanetoshim Mashitą, w jego gabinecie. Po gorączkowych negocjacjach oraz wygłoszeniu płomiennej mowy (która nie została usłyszana z powodu helikopterów) dokonał jednego z najbardziej wstrząsających gestów w historii nowożytnej Japonii. Przy pomocy swoich uczniów Masakatsu Mority i Hiroyasu Kogi popełnił rytualne samobójstwo – seppuku.

Twórczość:

Proza:

• Na uwięzi. Ballada o miłości, Warszawa 1972
• Złota pagoda, Warszawa 1997
• Zimny płomień, Warszawa 2008
• Wyznanie maski, Warszawa 2019

Dramat:

• Pawilon ryczącego jelenia: tragedia w czterech aktach, Stęszew 2003
• Mishima Yukio (1925-1970): mała antologia dramatu japońskiego, Warszawa 2008
• Zimny płomień, Warszawa 2008

Film:

• Ken, 1964
• Nikutai no gakko, 1965
• Patriotyzm, 1966

Źródła internetowe:

http://www.encyklopediateatru.pl/autorzy/692/yukio-mishima

https://www.arte.tv/pl/videos/085197-003-A/yukio-mishima-piekny-az-do-smierci/

https://tajfuny.pl/autor/yukio-mishima/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Yukio_Mishima